Poniedziałek
Wieliszew 20:50
Już wieczór. Senne mgły wychodzą z wody i snują się nad polem. Latają krzewy i drzewa, jakby chciały szeptać im do ucha: "nie bójcie się, jesteśmy z wami". Drzewa, biedne drzewa, młode delikatne liście ścięte przez poranny mróz, zeschłe i pożółkłe już na wiosnę. Po co żeście tak szybko budziły się do życia? Nie nadszedł jeszcze wasz czas.
Biegnę: raz-dwa, raz-dwa, raz-dwa... Słyszę swe kroki na miękkim podszyciu: raz-dwa, raz-dwa, raz-dwa… Biegnę: drzewa mijają mnie, gałązki ocierają się o moją twarz. Raz-dwa, raz-dwa, raz-dwa… prosto przed siebie. Nogi same mnie niosą. Raz-dwa, raz-dwa, raz-dwa… słyszę własny zmęczony oddech. Raz-dwa, raz-dwa, raz-dwa… daleko w tyle zostawiam swoje troski. Raz-dwa, raz-dwa, raz-dwa… pokonuję własne słabości.
Uwielbiam biegać. Bieg jest dla mnie odtrutką na zmartwienia dnia codziennego. Dziś biegałem razem z Jadzią — moją sąsiadką. Ona chce rzucić palenie papierosów. Poza tym chcę nabrać nieco kondycji i zacząć nowe życie. Pomagam jej w tym. W sumie poznajemy się nawzajem. Jest kilka lat starsza ode mnie, ale na poziomie mentalnym nie widzę żadnej różnicy. Świetnie się dogadujemy. Jadzia ma 30 lat a ja 22 i kiedy jestem obok niej, to wyglądam jak dzieciak. Chociaż tak naprawdę według mnie to nie ma żadnego znaczenia. W naszej relacji chodzi o sport. W tym wypadku wiek nie odgrywa żadnej roli. Nie czuję się taki samotny w tym hotelu. Mam z kim pogadać, ona też. Ona też czuje się trochę odrzucona przez społeczeństwo. Chociaż tak naprawdę nie wiem, dlaczego, bo jest bardzo sympatyczna. Biegamy po lesie i polach wśród przyrody i jest bardzo fajnie.
Powinienem zabrać się za naukę, jeżeli chcę zdać te wrześniowe egzaminy na studia. Cieszy z drugiej strony, to nie wiem, czy w ogóle do nich doczekam. Istnieje spore prawdopodobieństwo, że jeszcze raz zgarnął mnie do wojska. Muszę dokończyć załatwianie formalności z tą służbą wojskową, bo chcę sobie ułożyć normalnie życie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz