12 grudnia 1988

Poniedziałek 

22:40 

Jestem

Czarna linia w cichej przestrzeni

Czernią błyszczy i drży niepewnie

Otacza ją pole błogiej niezmienności.

Które powstało z nieistnienia.

Na krawędzi życia czas stoi.

Zamarł i robi się pusty jak balonik.

Powstaje w nim przestrzeń, 

Próżnia zassana z przyszłości.

Jestem węzłem myśli, punktem istnienia,

Który dąży do odległej rzeczywistości.

Chcę zamknąć się w ciemnej jaskini

I zyskać sekundę wieczności.

Jestem polem magnetycznym

Które nie ma ni początku, ni końca

Które nie zna kierunku działania

A chce dosięgnąć słońca.

Jestem powiewem wiatru,

Nic nieznaczącym w zegarze życia,

Który porywa się na łopaty giganta,

By przyspieszyć bieg świata.